Filmy palenie papierosa, samotność, ciąża

Chiny, lata dwudzieste XX wieku. Po śmierci ojca, dziewiętnastoletnia Song Lian zmuszona jest poślubić Chen Zuoqiana – głowę wpływowej rodziny. Pięćdziesięcioletni Chen ma już trzy żony, każda z nich mieszka w oddzielnym domu na terenie wielkiego zamku. Żony zaciekle ze sobą konkurują, ponieważ zainteresowanie ich męża daje władzę, status i przywileje. Każdej nocy Chen decyduje, którą żonę odwiedzi, a wtedy przed jej domem zapalana jest czerwona latarnia. Żony gotowe są na wszystko, by latarnia zapłonęła przed ich drzwiami. Jednak czasem sprawy mogą wymknąć się spod kontroli...

Perypetie policjantów pracujących na 13 posterunku. Są oni niezdarni i pechowi.

Serial jest dramatem prawniczym, obalającym mit o tym, że ciche i spokojne dzielnice miast są całkowicie bezpieczne. W rzeczywistości bywają one niemymi świadkami najczarniejszych nawet zbrodni. Annabeth jest młodą energiczną kobietą, prokuratorem z imponującym wynikiem wygranych spraw sądowych. Z urlopu macierzyńskiego wróciła właśnie do pracy i podejmuje się rozwiązania najtrudniejszych przypadków zbrodni, popełnionych w dzielnicy, w której mieszka. Zapału dodatkowo dodaje jej świadomość, że jednocześnie chroni własną rodzinę i sąsiadów.

Mollie (Kirstie Alley) jest samotną, pracującą matką, która marzy, by znaleźć idealnego ojca dla swego dziecka. Jej synek Mickey, podjął już decyzję. Jego wybór padł na Jamesa (John Travolta), taksówkarza, który potrafi wnieść radość w życie każdego. Pech w tym, że Mollie nie chce nawet słyszeć o Jamesie. Mały Mickey musi popisać się nie lada fantazją, by zbliżyć do siebie tych dwoje, zanim będzie za późno.

Raimunda jest żoną bezrobotnego mężczyzny i matką nastoletniej dziewczyny; jej siostra Sole jest fryzjerką; matka zaś zginęła wraz z mężem w pożarze. Ta ostatnia najpierw ukazuje się swej siostrze, następnie zaś Sole, choć najwięcej niedokończonych spraw łączy ją z Raimundą i jej sąsiadką Agustiną.

Jest rok 2027. Kiedy umiera ostatnie narodzone 19 lat temu dziecko, ludzie tracą wiarę, że ludzki gatunek przetrwa. Adaptacja powieści Phyllis Dorothy James.

Państwo Likens na parę miesięcy zostawiają swoje córki, Sylvię (Ellen Page) i Jennie (Hayley McFarland), pod opiekę samotnie wychowującej szóstkę dzieci pani Gertrude Baniszewski (Catherine Keener). Dziewczynki zaprzyjaźniają się z dziećmi swojej nowej opiekunki. Jednak sielanka się kończy, gdy okazuje się, że schorowana kobieta okazuje się srogą osobą. Jej metody wychowawcze opierają się na fizycznej karze, które wykonuje bez żadnych skrupułów. Jej tyrania zwróciła się przeciwko starszej siostrze Likens. Tylko czy biednej Sylvii należała się kara?

W Uzaku (ostatniej części tryptyku, na który składają się jeszcze Kasaba i Chmury w maju) miejscem spotkania bohaterów Ceylana jest Stambuł. Grana przez Emina Topraka postać młodego mężczyzny, który w poprzednich filmach marzył o ucieczce z prowincji, wreszcie decyduje się na porzucenie rodzinnego miasteczka. Zamierza znaleźć pracę na statku, wyruszyć w podróż, zacząć prawdziwe życie. Swoją przedłużającą się wizytą najpierw zaskakuje, a potem drażni wielkomiejskiego krewnego. Jest nim żyjący samotnie artysta (grany przez Muzaffera Özdemira), odcięty od azjatyckich korzeni. Jemu również przyjdzie rozliczyć się z własnym niespełnieniem. W Stambule pada śnieg. To rzadkie zjawisko. Stambulski śnieg jest gęsty i mokry, spada z nieba wielkimi płatkami na palmy i meczety. Bohater grany przez Topraka traci swój sen o mieście, traci złudzenia, nie udaje mu się bowiem niczego osiągnąć. Miasto go odrzuca. Jest zatopione w mglistej bieli niczym nieistniejąca nigdy Atlantyda. Jest też ruchliwe, wypełnione ludźmi, światłami, przedmiotami, które nie wiadomo do czego służą. Bohater nie znajduje w nim swojego miejsca, ani przestrzeni, która ułatwiłaby mu realizację marzeń. Ambiwalentna, milcząca relacja kuzynów uosabia istotę tureckości, melancholijne rozdarcie pomiędzy tradycją a współczesnością, nadzieją a rozpaczą. Film został poświęcony pamięci Emina Topraka, zmarłego śmiercią samobójczą w grudniu 2002 roku.

Codzienne życie zwykłych ludzi – pracowników laboratorium w jednym z instytutów medycznych w Warszawie oraz ich rodzin. Losy i drogi życiowe głównych bohaterów przecinają się w coraz to nowych punktach, powstają różne nowe relacje. Na przemiany w życiu prywatnym głównych postaci niebagatelny wpływ mają coraz dynamiczniejsze przekształcenia związane z rokiem 1989.

Ulrik został właśnie wypuszczony z więzienia po 12-letniej odsiadce za morderstwo. Musi teraz uporać się ze swoim gangiem, swoją byłą, paroma kobietami i kapusiem. Jego syn ma narzeczoną. Jej rodzina nie pochwala zabijania, mają własne zasady. Ale Ulrik jest teraz łagodnym człowiekiem. I traci włosy.